|
# ปรัชญาการศึกษาพิเศษ เด็กที่มีความต้องการพิเศษควรมีสิทธิได้รับการศึกษาเช่นเดียว
กับปกติแล้ว ก็ควรจัดการศึกษาให้แก่เด็กที่มีความต้องการพิเศษด้วยการศึกษาที่จัดให้สำหรับ
เด็กที่มีความสามารถของเด็กเหล่านี้จึงจะสามารถทำให้เด็กได้รับประโยชน์เต็มที่จากการศึกษา
(จาก : ผดุง อารยะวิญญู., 2539 : 9)
#
เด็กพิการ เป็นเด็กกลุ่มพิเศษที่ต้องจัดการศึกษาพิเศษให้เพราะเด็กพิการไม่สามารถจะรับ
ประโยชน์สูงสุดจากโรงเรียนทางการศึกษา เมื่อมีนโยบายการศึกษาพิเศษที่ดีซึ่งจะเป็นแนวทาง
ให้มีการจัดการที่เหมาะสมรวมทั้งการจัดบริการด้านอื่นๆ ที่เด็กแต่ละคนมีความจำเป็นต้องได้รับ
ฉะนั้นจึงจำเป็นต้องมีนโยบายการศึกษาพิเศษเฉพาะ นอกเหนือไปจากนโยบายตามแผนการศึกษาชาติ
เพื่อเป็นแนวทางในการตัดสินใจเกี่ยวกับเรื่องต่างๆ ด้านการศึกษาพิเศษซึ่งจะมีผลต่อการตัดสินใจของ
ผู้บริหารระดับสูง และเจ้าหน้าที่ทุกระดับที่เกี่ยวข้อง ดังนั้นจึงต้องมีการกำหนดขอบข่ายนโยบายเพื่อให้
สอดคล้องกับการศึกษาปกติและสอดคล้องกับแนวโน้มของการศึกษาพิเศษด้วย
(จาก : เบญจา ชลธาร์นนท์., 2538 : 5)
#
ประเทศที่มีการตื่นตัวในเรื่องความเสมอภาค จะเป็นสังคมที่ระแวดระวังเกี่ยวกับเรื่องสิทธิเสรีภาพ
เป็นอย่างมาก และปฏิบัติให้เป็นไปตามหลักการซึ่งสอดคล้องกับปรัชญาสังคมประชาธิปไตย
เมื่อแนวคิด เรื่องความเสมอภาคมีความสำคัญยิ่งแล้วแนวความคิดเรื่องการให้เด็กทุกคนได้เข้าสู้สถานศึกษาที่จัดไว้
โดยไม่แบ่งแยกเลือกปฏิบัติ จึงนับได้ว่าเป็นแนวคิดหรือแนวทางการปฏิบัติที่สำดัญยิ่งเช่นกัน
เพราะการ ศึกษาปกติในระบบโรงเรียนเพียงอย่างเดียว่สามารถตอบสนองต่อเป้าหมายของกลุ่มผู้ด้อยโอกาสโดย
เฉพาะคนพิการได้ และเป้าหมายหลักของการศึกษาทั่วๆ ไปในระบบโรงเรียนปกติไม่สามารถให้บริการได้
(จาก : ศรีศักดิ์ ไทยอารี และคณะ , 2542 : 24-25)
#
ในระดับนานาชาติและในระดับประเทศ ทุกประเทศได้ให้คำจำกับความซึ่งจำกัดความซึ่งกำหนดกลุ่ม
เป้าหมายของเด็กด้อยโอกาสในบริบทของการศึกษา คือ เด็กที่ต้องการการศึกษาพิเศษกว่าเด็กปกติทั่วๆ
ไปและแต่ละประเทศจะมีความชัดเจนในปรเด็นของกลุ่มเด็กพิการ ซึ่งปรากฏในกฎหมายและนโยบายหลักของ
ประเทศ เช่น สหรัฐอเมริการ สหราชอาณาจักร บราซิล และออสเตรเลีย
(ศรีศักดิ์ ไทยอารี และคณะ,2542 : 111)
#
หลักการที่สำคัญ คือ หลักความเสมอภาคที่บุคคลผู้พิการพึงมี พึงได้รับซึ่งสิทธิและประโยชน์จากสังคม
เพื่อเป็นฐานในการพัฒนาตนเองให้เป็นสมาชิกที่ดีของสังคมต่อไป
การจัดการศึกษาเพื่อคนพิการนั้นยืนยันหลักการให้บูรณาการเด็กพิการเข้าสู้ระบบการศึกษาปกติ
ทั้งนี้เพื่อให้เกิดประโยชน์แก่เด็กด้านต่างๆ นอกจากสัมฤทธิ์ผลทางการศึกษา
ปัจจัยเบื้องต้นที่เป็นพื้นฐานของการบรรลุถึงสองคมแห่งความเท่าเทียม
ต้องเริ่มจากการปฏิบัติที่ไม่เลือกปฏิบัติ เพราะจะเป็นผลให้เกิดความเท่าเทียมกันของคนในสังคม
ในส่วนของการศึกษาสำหรับเด็กพิการหรือผู้ที่มีความบกพร่องนั้น
ความต้องการพิเศษของเด็กพิการ นำไปสู่ความจำเป็นหรือหน้าที่ของรัฐทีจะจัดสรรคทรัพยากรต่าง
ๆ เพื่อเอื้ออำนวยให้สามารถเข้ารับบริการการศึกษาอย่างเท่าเทียมกับเด็กปกติ
จึงเป็นเป้าหมายหลักของการจัดการศึกษาในปัจจุบัน แต่เนื่องจากสภาพและระดับความบกพร่อง
อาจทำให้จำเป็นต้องมีการจัดการศึกษาที่เหมาะเป็นทางเลือกอื่น
(ศรีศักดิ์ ไทยอารี และคณะ 2542 : 112-113)
|
